siedem.

Kiedy obudziłam się rano nie wiedziałąm co się dzieje.
zapuchnięte oczy, klucha w gardle. skutki płakania w poduszkę.
Zebrałam sie w sobie i poszłam pod prysznic. Wykąpałam się, ubrałam spakowałam.
Powolnym krokiem skierowałam się ku recepcji, oddałam klucze i wyszłam z motelu.
Stanęłam rozkojarzona na chodniku nie wiedząc gdzie się kierować.
Wsadziłam słuchawki w uszy i ruszyłam przed siebie.
Nie wiem jak, ale doszłam do dworca, nie rejestrowałam mijanych miejsc, szczegółów.
Kupiłam bilet i usiadłam w poczekalni, patrzyłam przed siebie obłąkanym wzrokiem.
Chciałam zapomnieć, odizowlować się od ludzi, rzeczywistości. zamknąć się w swoim pokoju i poczuć się znowu małą dziewczynką, której na każde niepowodzenie mama robi kakao, przynosi pokoju, otacza matczynymi ramionami i szepcze uspokajające słowa.
Ale siedzę w Kędzierzyńskiej  poczekalni dworcowej i czekam na pociąg do domu.
Poczułam wibrację w kieszeni nie patrząc kto, odebrałam.
-Halo?
-Gdzie jesteś?
-nie ma mnie już. nie dla ciebie
-Kłamiesz!
-Ja nigdy nie kłamię.
-Widzę cię.
Rozłączył się i po chwili stał tuż obok mnie.
-Czemu się tak stało? Tak dobrze było. Zosia- złapał mnie za rękę, ale wyrwałam ją zdecydowanym ruchem
-Dobrze? kiedy? wczoraj kiedy wsadziłeś mi język do gardła, a później bez skrupułów swojej kilkuletniej partnerce?
-Zosia...- chciałam zapomnieć o wszystkim i przytulić się do niego, tak po prostu.
-Daj sobie spokój Ferens, to nie miało prawa się zdarzyć, zdarzyło. zapomnijmy o tym i tyle
-Ale ja nie chce
-Ale ja tak.- ostatni raz spojrzałam w jego oczy, które teraz zdawały się być takie... obce.

Odeszłam od niego nie patrząc czy stoi tak dalej, czy wrócił do Kasi,
Stanęłam za filarem, oparłam czoło o zimną strukturę budynku i rozpłakałam się ponownie któryś raz tego dnia.
Poczułam jak opadam bezsilnie na posadzkę, nie zwracam na ból kolana, tylko okrywam ramionami nogi. czuję się wypruta z uczuć, rozdarta niczym nikt ważny.

Wywolali mój pociąg a ja nie chciałam wstać. jednak po ponownym przekazaniu informacji ruszyłam na peron.

Czułam jak ludzie się na mnie patrzą, albo tylko mi się zdawało.
Czułąm się w stu procentach wyobcowana, taka nijaka.
Weszłam do pociągu, zajęłam wskazane miejsce i zamknęłam oczy.

Maszyna ruszyła  a ja będąc sama oddałam się błogiemu niemyśleniu, jednak gdy usłyszałam huk otwieranych drzwi otworzyłam zapłakane oczy.

-Wolne? - mężczyzna w kapturze zajął miejsce po drugiej stronie kanapy.
-Wolne. \

Siedzieliśmy w ciszy, on coś czytał, ja myślałam.

-Wiesz że ucieczka jest najgorszą rzeczą?
-co ty o tym wiesz
-dużo wiem, Widziałem ciebie i tego chłopaka na dworcu, nie powinnaś odchodzić w taki sposób.
-on ma już partnerkę
-Dlatego rozwalił kosz?
-co zrobił?- spojrzałam zdumiona na mężczyznę
-No kopnął śmietnik na środek dworca, ochrona go wyprowadzała
-to nic nie znaczy, po prostu się zdenerwował. i tyle.
-twoje słowo przeciwko mojemu, ale radziłbym ci odebrać telefon
Spojrzałąm na wyciszoną komórkę i dzwoniące połączenie
Na uśmiechnięta buzię Wojtka na tapecie. na moje uciekające szczęscie. Odebrałam
-Halo?
-Zosia, Kocham Cię, wiem że to głupio zabrzmi, ale cię kocham.
Zakochałem się wtedy kiedy uderzyłaś mnie w twarz przed halą. zakochałem się w twoim głosie, tobie, w twoich oczach. w twojej bezpośredniości, do szaleństwa. jestem w pociągu, zaraz do ciebie dojdę, tymczasem nie ruszaj się z miejsca.

Zdrętwiała spojrzałam na chłopaka który uśmiechał się w moją stronę.
-Oj Zośka, jak ty zakręciłaś sobie tego Wojtka wokół palca.
-Kim... kojarzę cię..
-No ba, fizjoterapeuta, Remek, Zaksa.  te sprawy, a prywatnie przyjaciel Jojtka. już wiesz?
-Rozmawiałąm z tobą.
-no ba. chociaż tego rozmową bym nie nazwał.
Drzwi rozsunęły się szeroko i stanął w nich zziajany Wojtek
-Remek...
-Jasne, już idę

Stałam naprzeciwko Ferensa
-To nic nie zmienia, Jest KAsia, to się nie uda
-Kasi już nie ma, to było pożegnanie, kiedy zabrakło cię na trybunach... moje serce umarło, 1000 razy
-Nie dam się złapać na Twoje słowa Wojtek, nie teraz, za późno jest.
-Kochanie na co jest za późno ?
-Nie jestem twoim kochaniem.
-Ale będziesz, ja Cię kocham, ty mnie też. Będziemy razem nawet jeśli nie chcesz teraz, to i ja powiem Ci że będę walczył. a teraz siadaj Żabcia i jedziemy poznać twoich rodziców.
-Chyba kpisz, na najbliższej stacji...
PRzerwał mi chamsko, ustami, czy to kołotanie serca sie kiedyś skończy?
nie wiedziałam co zrobić, remek wrócił i panowie zaczęli gadać o minionym meczu.
Wyszłam do toalety, uprzednio wyciągając telefon z torebki.
na korytarzu wykręciłam numer do rodziców.
-HAlo?
-mamo... jest problem
-jaki? kochanie czemu masz taki dziwny głos
-booo... no bo kocham kogoś, a ten ktoś uparł się że chce uratować to coś co między nami się tworzy i zerwał z dziewczyną i wpakował się do pociągu. i jedzie ze mną i kolegą, któy pilnował żebym nie wysiadła i w ogole, mamo ja potrzebuję się wypłakać, kakao z bitą śmietaną i w ogole spokoju.
-kochasz go?
-no przecież że mówię.
-Zosiu, jeśli jesteś pewna, że chcesz aby przyjechał do nas, to nie myśl, masz dziewiętnaście lat. ne mogę ci nic ani niczego zabronić, zrobisz jak uważasz, ja się zgadzam, prześpią się na kanapie, ale...
-tata, wiem, przekonasz go jakoś?
-spróbuję córeczko, w razie czego prześpią się w hotelu. kto to właściwie jest? ten chłopak z tapety w twoim komputerze?
-dokładnie ten sam.
Pogadałam chwilę z mamą, obiecała, że porozmawia z tatą i da mi znać w najbliższych dwóch godzinach, tymczasem... Jadę z Feresem i Remkiem do domu.
DO MOJEGO DOMU
holly shit


Wybaczcie długą nieobecność.
Duchy nie dają mi spać, a co z czym się wiąże wiedźma straciła częsciowo wenę.
Miałyście racje, że po prostu musiałam się z tym wszystki pogodzić, i  spróbować zapomnieć.
Ale wiecie co?
Nie zapomniałam, dalej płaczę co wieczór w poduszkę, kocham go jak cholera, jednak jestem dla niego jedynie przyjaciółką.
Przepraszam za to badziewie na górze. po prostu wiedźma się wypala. po całości. nie wiem czy będę w stanie dokończyć tę historię, a jak już to na pewno nie szczęśliwie. ale kto mnie tam wie, zawsze robiłam wszystko na przekór sobie. CAŁA WIEDŹMA
porypana jadąca na psychotropach wiedźma.
Tymczasem idę spróbować zasnąć. może ktoś chce moje nocne zjawy do siebie?
bo mnie już męczą powoli...